Της Λένως Μπότσαρης
Όλες οι καπετάνισσες από το
Κακοσούλι
όλες την Άρτα πέρασαν, ατα Γιάννινα τις
πάνε,
σκλαβώθηκαν οι ορφανές, σκλαβώθηκαν οι μαύρες,
κι η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα.
Μον πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια,
σέρνει τουφέκι σισανέ κι εγγλέζικα κουμπούρια,
έχει και στη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο.
Πέντε Τούρκοι την κυνηγούν, πέντε τζοκανταραίοι.
«Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου,
— Κόρη, για ρίξε τ' άρματα, γλίτωσε τη ζωή
σου.
Εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδερφή του Γιάννη,
και ζωντανή δεν πιάνουμαι εις των Τουρκών τα
χέρια».
Δημοτικό τραγούδι
Στην επανάσταση του 1821 οι γυναίκες από όλη την Ελλάδα ήταν παρούσες και ο ρόλος τους πολύ σημαντικός στην επιτυχία των επιχειρήσεων.
Μερικές από αυτές έδωσαν όχι μόνο τις περιουσίες τους, όχι μόνο τους άντρες και τα παιδιά τους αλλά και την ίδια τους τη ζωή για τον αγώνα για τη λευτεριά.
Μαντώ Μαυρογένους, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Λένω Μπότσαρη, Τζαβέλαινα είναι μερικές από αυτές που έμειναν στην ιστορία για να τιμούν την Ελληνίδα γυναίκα.
Οι άλλες, οι πολλές, οι άσημες ,η καθεμιά όπως μπορούσε, τροφοδοτούσαν τους αγωνιζόμενους με τρόφιμα,βόλια και ρούχα και πολλές γίναν δημοτικό τραγούδι πολεμώντας και οι ίδιες δίπλα στους άντρες.
Όλες αυτές με κάνουν περήφανη για δυο λόγους: πρώτον γιατί είμαι Ελληνίδα και δεύτερον γιατί είμαι γυναίκα!
Αναστασία Μετγιάζη
